Александар Македонски е една од најзначајните личности во античката историја, а на овој ден бил крунисан за фараон на Египет, преземајќи еден од најбогатите и највлијателни региони на древниот свет. Иако не останал долго во земјата на Нил, тој го продолжил својот поход кон исток, каде што ќе ги води своите последни големи битки пред ненадејно да почине. Египќаните го пречекале со восхит и почит, а неговите наследници ќе владеат со египетските земји во следните триста години. Поданиците на Дариј III во Египет веќе слушнале како Александар го уништил градот Тир, ги убил сите возрасни мажи и ги продал децата и жените во ропство. Како резултат на тоа, голем број градови на патот кон Египет се предале без борба. Сепак, кога стигнале до Синај, Македонците се нашле пред голем предизвик и морале да го пробијат системот на утврдувања за да стигнат до Нил. Александар го сметал ова за уште еден предизвик да се докаже и брзо извојувал победа. На пат кон Нил, го пречекала делегација која го однела во Мемфис, каде што бил крунисан за фараон на Египет на 14 ноември 332 година п.н.е. По неговото крунисување, Александар ги обиколил египетските храмови за да му покаже на локалното население дека ги почитува нивните обичаи. Набрзо, до него стигнале информации за култовите и религиозните групи што Персијците не ги толерирале, и тој веднаш најавил финансирање на нови храмови, токму за такви групи. Ова му донело уште поголема популарност и на тој начин брзо ја консолидираше власта во Египет. Неговиот последен декрет во Египет се однесувал на изградбата на нов град наречен Александрија. Градот брзо станал центар на културата и уметноста, а наскоро станал познат по својот светилник и библиотека. Следната генерација почнала да го опишува градот како спој на македонската и египетската култура, најавувајќи го почетокот на хеленистичката епоха што процветала таму. Веќе во пролетта 331 година п.н.е. Александар го напуштил Египет за Месопотамија. Администрацијата на Египет им ја препуштил на своите луѓе, но и на локалните Египќани, што осигурило дека нема да избувне борба за власт. Александар бил славен како ослободител и како еден од најдобрите фараони на своето време, иако бил таму само неколку месеци. Причината за ова бил совршениот план на неговите советници, кои го насочувале кон кои храмови да оди и го советувале да ја финансира изградбата на нови градби. Покрај тоа, Александар го реформирал даночниот систем во Египет според македонскиот модел, а египетската елита го поддржала тоа бидејќи им користело. По смртта на Александар, се појавило прашањето што ќе се случи со неговата огромна империја. Била договорена поделба меѓу неговите најлојални генерали и советници. Еден од најистакнатите генерали, Птоломеј Сотер, го добил Египет во поделбата и го однел телото на царот Александар во Александрија. Таму бил крунисан за нов фараон, со што ја основал династијата Птоломеи, која владеела таму долги триста години. Последната истакната Птоломејка била познатата кралица Клеопатра. Амбициозната благородничка решила да се вклучи во препирките меѓу римските генерали, но тоа на крајот ја чинело нејзиниот живот. По нејзината смрт, Египет станал римска провинција, започнувајќи нова фаза во историјата на регионот.
