Во последните неколку години, низ многу европски градови забележливо се враќа интересот кон традиционалните занаети – од грнчарство и резбарство, до рачна изработка на накит и ткаење. Она што некогаш било дел од секојдневието на нашите предци, денес повторно добива на вредност, но со сосема нова, модерна димензија. Причините за ова „културно оживување“ се различни. Дел од младите уметници бараат начини да се одвојат од масовното производство и повторно да внесат човечка приказна зад секој предмет што го создаваат. Други, пак, преку занаетите гледаат можност за бегство од брзиот дигитален живот, барајќи активност што нуди мир и фокус. Во повеќе градови се отвораат мали студија каде посетителите можат да научат да изработуваат керамички садови, да ткаат мини-гоблени или да создаваат рачно обработени дрвени предмети. Интересот е толку голем што работилниците се полнат со недели однапред. Етнолозите велат дека овој тренд не е случаен – луѓето повторно сакаат да „се вратат кон корените“ и да почувствуваат дека создаваат нешто трајно, нешто што има душа. Традиционалните занаети, кои долго време беа на работ на исчезнување, денес полека стануваат дел од современата културна сцена. Се очекува овој бран интерес да продолжи, а со тоа и шансата за зачувување на богатото културно наследство што многу генерации го граделе.
